کد مطلب:224176 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155

آشوب در نیمه غربی خلافت
813 - 816، 198 - 201 ه

سایكس درباره ی مأمون و امام رضا علیه السلام چنان می نویسد:

نزاع و جدال بین ایرانی و عرب در نیمه قلمرو خلافت بعد از قتل امین هم جریان داشت و آن مدتی باقی بوده است طاهر بعد از این همه فتوحات به واسطه یك حركت احمقانه یعنی موافقت [1] و طرفداری از حسن برادر فضل بن سهل وزیر ایرانی از مقام بلند سرداری افتاد.

اگر چه با این حال حكومت شام و بین النهرین به او واگذار شد ولی طبعا افسرده بود و رغبت به كاری نمی كرد تا در رقه متوقف گردید و حوادث جاریه را با دیده عبرت می نگریست.

مأمون ظاهرا بر آن شد كه مرو را پایتخت قرار دهد و بغداد مورد توجه نبود در نتیجه فتنه و آشوبی در كوفه به راه خاندان علی و طرفداری علویان برانگیخته شد و نیز طغیان های دیگری در آسیای صغیر و حجاز به ظهور رسید.

هرثمه كه نسبت به مامون وفادار بود به طرف مرو حركت كرد تا از جریان امور و اوضاع آن وقت كه بس خطرناك بود وی را مستحضر سازد لیكن نفوذ وزیر (فضل بن سهل) كاری



[ صفحه 129]



كرد كه نه فقط اجازه صحبت نیافت بلكه با قدم سریعی به مجلس شتافته و بالاخره مقتول گردید.


[1] پيمان و وفاء به عهد و بيعت كه در اسلام از بزرگترين نمونه بارز مردانگي بوده و طاهر بدين صفت خود را نشان داد سايكس آن را احمقي تلقي كرده است و از نظر يك سياستمدار انگليسي تاريخ نوشته نه از نظر اطلاع و وقوف به اوضاع و احوال عصر و روحيه ملل و نحل و شرايط زمان و مكان سايكس كتابي به نام «افتخارات شيعه» نوشته كه در آن جا خرافات و سمپاشي خود را براي اعراب به حد كمال بروز داده و براي اعراب هم همين عمل را نسبت به ايرانيان كرده است.